Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum PL

Log in
aktualizacja 11:54 AM UTC, Mar 20, 2024

Wzrastać w znikomości

Spotkanie formatorów CENOC-u
31 stycznia – 2 lutego 2018

Formatorzy CENOC w liczbach:

8 Prowincji/Kustodii:

  • Irlandia
  • Wielka Brytania
  • Belgia
  • Holandia
  • Niemcy
  • Szwajcaria
  • Austria – Płd Tyrol
  • Malta

Bracia w formacji początkowej:

  • 10 postulantów
  • 2 nowicjuszy
  • 10 postnowicjuszy

Münster (Niemcy). “Wzrastać w znikomości”, takie nazwano tegoroczne wyzwanie dla wszystkich kapucyńskich prowincji Europy środkowej i północnej: liczba braci jest mała, zaś średnia wieku wciąż wzrasta. Prowadzi to do zamykania wielu klasztorów oraz do szukania najlepszych rozwiązań dla braci w podeszłym wieku. Również formatorom ta sytuacja w Europie środkowej stawia nowe pytania: możliwości i alternatywy przedstawiane młodzieży są różnorakie; młodzi ludzie mają coraz mniej wyobraźni i coraz trudniej jest im podejmować decyzje mające trwać całe życie. Niesie to ze sobą zmniejszenie liczby tych, którzy spoglądają z zainteresowaniem na życie kapucyńskie, oraz zwiększenie średniej wieku kandydatów do naszego życia. Tym niewielu braciom obecnym w formacji początkowej niełatwo jest przeżywać doświadczenia ze swoimi rówieśnikami, a młodzi bracia w prowincjach mają liczne obowiązki, przez co niezwykle trudno jest przeznaczać wykwalifikowanych braci wyłącznie do pracy formacyjnej. W przeszłości doprowadzono już do zorganizowania wspólnej formacji dla wszystkich prowincji języka niemieckiego oraz otworzono wspólny nowicjat w Irlandii w języku angielskim. Niektóre prowincje wysyłały także swoich młodych braci do innych krajów na formację, na przykład do nowicjatu we Włoszech.

Trzynastu braci zebranych pod koniec stycznia na spotkaniu w Münster pochodziło z Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii, Niemiec, Szwajcarii i Malty. Otrzymali oni od swoich ministrów prowincjalnych zadanie wspólnego przemyślenia kwestii wzmocnienia współpracy na polu formacyjnym. Mając na uwadze «rosnącą znikomość», celem jest wspólne określenie niezmiennych elementów charyzmatu kapucyńskiego w Europie, a zarazem dowartościowanie różnic regionalnych i kulturowych wielopostaciowej tradycji kapucyńskiej, znajdując dla nich odpowiednią przestrzeń we wspólnym działaniu. Jednym z głównych problemów takiej europejskiej współpracy jest brak jednego wspólnego języka, a to jest pierwszy wspólny mianownik.

Pierwszego dnia przed południem rozważany był w małych grupach projekt drugiego rozdziału Ratio Formationis, skupiając się – poza sporządzeniem relacji dla Sekretarza do spraw Formacji – na tym, jak przejawia się pięć wymiarów dróg formacyjnych oraz jakie elementy duchowe, ludzkie, charyzmatyczne, intelektualne oraz duszpasterskie powinny być przedmiotem szczególnej uwagi w projekcie wspólnej formacji w Europie środkowej. Następnie, uwzględniając dokumenty dotychczas opublikowane, przeanalizowane zostały poszczególne fazy formacji w celu rozpoznania i określenia wyzwań oraz momentów krytycznych na polu duszpasterstwa powołaniowego, postulatu, nowicjatu oraz postnowicjatu.

Takie prace przygotowawcze pomogły drugiego dnia w wyłonieniu konkretnego zagadnienia i tematów, nad którymi należało dyskutować w celu zarysowania modelu wspólnego nowicjatu. Nie tyle jako problem obiektywny co subiektywny, ważny okazał się moment, w którym wzajemnie dało się odczuć ów ból konieczności poświęcenia jakiegoś własnego zwyczaju. Ale warto to uczynić, ażeby wspólnie stworzyć coś nowego, poczynając od uwarunkowań obecnego czasu oraz sił, jakie każda prowincja może oddać do dyspozycji.

Po południu, po porannej dyskusji, rozpoczął się czas na podjęcie czegoś twórczego, dotyczącego wspólnego projektu. W trzech małych grupach próbowano skonkretyzować marzenia, a raczej wspólne marzenie o nowicjacie, aby zobaczyć, czym mogłyby zaowocować takie refleksje. Modele, które zostały opracowane, mają na tyle wspólnych punktów, by przyszłe prace na drodze do nowicjatu CENOC-u mogły być wcielone w życie. Obradujący bracia byli za ukonstytuowaniem jakiegoś klasztoru we Włoszech, gdzie można by utworzyć nową europejską wspólnotę braterską, w której byliby obecni bracia mówiący w językach nowicjuszy. Wszystkie obowiązki domowe byłyby wykonywane przez samych braci, z możliwością kontaktu z ubogimi, nie zapominając o promocji relacji z osobami żyjącymi wokół klasztoru, czy to w celu wspólnej modlitwy, czy też innych inicjatyw duszpasterskich. Po okresie nowicjatu przewidziany byłby czas powrotu do własnej prowincji (3 miesiące), aby następnie ponownie spotkać się razem na przeżycie wspólnego postnowicjatu (9 miesięcy).

Jako formatorzy cieszymy się na rozpoczynający się projekt «Wspólny Nowicjat CENOC». Czekamy z niecierpliwością na zielone światło ze strony ministrów prowincjalnych oraz na utworzenie grupy roboczej, która konkretnie zajęłaby się wprowadzaniem tego projektu w życie.

Crescere nella piccolezza

Crescere nella piccolezza

Ostatnio zmieniany: środa, 18 kwiecień 2018 17:59