Logo

Giovanna Francesca dello Spirito Santo (1888-1984) (N. Prot. 1858)

Fondatrice delle Missionarie del Verbo Incarnato. Luisa Ferrari nasce a Reggio Emilia il 14 settembre 1888. Nel 1907 consegue il diploma per l'insegnamento elementare e nello stesso anno entra a fa parte del Terz'Ordine Francescano. Il 10 dicembre 1929 a reggio Emilia raduna le prime compagne decise ad impegnarsi per la consacrazione in una nuova Congregazione religiosa. L'11 ottobre 1947 la Santa Sede riconosce la nuova Famiglia. Inizia così l'avventura di una donna coraggiosa, missionaria, esperta di umanità, dedita alla Chiesa e al Regno d Dio. Muore a Fiesole (Firenze) il 21 dicembre 1984. L'Inchiesta diocesana è stata celebrata a Fiseolo dal 25 marzo 1992 al 25 marzo 2005. Il decreto di validità giuridica è stato firmato il 22 maggio 2009. La Positio è stata consegnata in Congregazione il 23 ottobre 2013. Il Congresso dei Consultori Teologi nella seduta del 9 novembre 2017 rispondo positivamente al dubbio circa la vita virtuosa della Serva di Dio. La Sessione Ordinaria di Cardinali e Vescovi del 19 febbraio 2019, riconosce che la Serva di Dio ha vissuto eroicamente le virtù. Il 19 marzo 2019 viene messo il Decreto super Virtutibus.

Scarica - DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

Scarica - DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

 

Francesca dello Spirito Santo

Karolina Pauline urodziła się 12 grudnia 1820 w Mailhac, we francuskim regionie Langwedocja-Roussillon-Midi-Pyrénées, była najstarszą córką Antoniego Baron i Françoise Rose Justine Granier. Rodzice byli jej pierwszymi wychowawcami w wierze i to oni jako pierwsi wyjaśniali małej Franciszce katechizm. Od 1825 do 1830 uczęszczała do szkoły podstawowej Sióstr Notre Dame w Narbonne skąd przeszła, by kontynuować naukę u Sióstr Świętego Józefa w Saint-Pons: tu w wieku dwunastu lat przyjęła Pierwszą Komunię Świętą.

Po uzyskaniu dyplomu nauczyciela, wiedziona powołaniem zakonnym, dnia 24 września 1836 r. została przyjęty do Zgromadzenia Sióstr św. Józefa. We wrześniu 1840 składa profesję wieczystą i jednocześnie zostaje jej powierzone zadanie nauczania w Montpeyroux, a biorąc pod uwagę doskonałe wyniki w 1847 roku zostaje mianowana dyrektorem najbardziej znaczącej szkoły w Bédarieux, funkcję tę piastowała do 1851. Jej sukcesy, nie tylko w dziedzinie oświaty, prowokują podejrzenia i pomówienia niektórych współsióstr, na skutek których Rada Generalnea Kongregacji zdecydowała się przenieść Franciszkę do innej prowincji Zgromadzenia, do Mailhac, gdzie została asystentką i mistrzynią nowicjuszek.

W 1856 r. Powierzono jej założenie szkoły w Lézignan koło Mailhac, znajdującej się w dawnym klasztorze Klarysek, zgromadzenia skasowanego podczas rewolucji. Na drodze z domu do szkoły znajdowała się kaplica należąca do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego, gdzie zatrzymała się, aby się modlić. To właśnie w tym miejscu spotkała się z duchowością św. Franciszka z Asyżu i zaczęła intensywniej praktykować nabożeństwo Drogi Krzyżowej.

Dzieląc swój czas i zaangażowanie między nowicjatem w Mailhac i szkołą w Lézignan, służebnica Boża przyciągnęła sympatię studentów i rodzin, a także szacunek duchowieństwa dla jej skutecznej współpracy w formacji chłopców. To był kolejny sukces, zbierający pochwały i wyrazy uznania na poziomie pedagogicznym i religijnym, który jednocześnie był powodem potężnej zazdrości w stosunku do tego nowego męskiego apostolatu.

Sytuacja stała się na tyle trudne i bolesna, że Służebnica Boża czuła potrzebę porozmawiania z biskupem Charles-Thomas Thibault, będącego przełożonym kościelny Sióstr Świętego Józefa i który polecił jej wystąpienie i przy zachowaniu stroju zakonnego udanie się do rodziny do momentu wyjaśnienia sprawy i udzielenia kolejnych wskazówek. W maju 1859 roku bp. Charles-Thomas Thibault skierował ją do pewnego Instytutu Zakonnego, w którym prowadziła dalej swoją posługę. W trakcie pełnienia tej posługi spotkała księdza Louis Faurie, proboszcza Rayssac-sur-Lampy, franciszkanina, który dołączył ją do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich i dnia 11 października 1860, przywdziała „strój pokuty”, otrzymując imię Franciszki od Ducha Świętego.

Ten sam ksiądz Louis Faurie zapoznaje ją z jezuitą Clément Cathary, który przygotowywał się do wyjazdu na Madagaskar z franciszkaninem ojciec Leon de Clary. Za ich poradą i wsparciem Kapucynów z Tuluzy, Służebnica Boża zdecydowała się  założyć nowego zgromadzenie zakonne.

Instytutu Sióstr Franciszkanek Tercjarek z Montpellier otrzymał zatwierdzenie biskupa Charles-Thomas Thibault dnia 16 grudnia 1860 roku, zezwalając Służebnicy Bożej i trzem innym towarzyszkom na osiedlenie się w domu w Saint-Chinian z dniem 3 kwietnia 1861 r. Czwartego kwietnia w ogrodzie nowego domu odbyła się intronizacja krzyża, a 5 kwietnia otworzono szkołę dla 30 uczniów. W 1866 roku Zgromadzenie zostanie agregowane (przyłączone?) do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów.

Służebnica Boża, została mianowana  przełożoną generalną przez biskupa Charles-Thibault Thomas w 1861 roku, i podczas następnych kapituł generalnych była jednogłośnie ponownie wybierana przełożoną włącznie z kapitułą w 1878 roku. Niewiele po zakończeniu kapituły generalnej tego właśnie roku Służebnica Boża zaczął zdradzać niepokojące objawy pogarszającego się stanu zdrowia, które zaniepokoiły współsiostry.  Wówczas zasugerowano przełożonej, aby odpoczęła i zadbała o swe zdrowie w Lamalou-les-Bains, ale nie przyniosło to jakiejkolwiek poprawy. Były to cztery lata powtarzającej się choroby.

W Wigilię Bożego Narodzenia 1882 roku po uczestnictwie we Mszy Świętej wyraziła chęć osobistego spotkania ze wszystkimi obecnymi siostrami, prosząc je o odśpiewanie paru pieśni. Przyjąwszy rano ostatnie sakramenty w pełnej świadomości umarła 28 grudnia 1882 w dzień Świętych Młodzianków o  godzinie 2 w nocy.

 

FaLang translation system by Faboba
Copyright: Curia Generalis Fratrum Minorum Capuccinorum
Via Piemonte, 70 - 00187 Roma, Italia, tel. +39 06 42 01 17 10 / +39 335 1641820, ofmcap.org - 1528 - 2022 webmaster